КАЙНОНА ва КУЁВ-11

Кўп ўтмай куёвим қўнғироқ қилди. Кўтарсам келдим деб ўчириб кўйди. Ташқарига чиқиб унда гапим борлигини айтиб хонамга таклиф қилдим, йўқ демади. Машидан тушиб тўғри хонамга кириб келдик. Ичкарига киришимиз билан хонамни ичкаридан қулифлаб, ҳар доимгидай майин овозда олдига бориб салом бердим. Алик олдида тўғри мақсадга ўтиб қайнатам билан қизишиб кетибсилар деб эшитдим. Нима бу ўша куни камлик қилдими ёки эризлиги эсизга тушиб қолдими аҳа йўқ балки қўтаққа қониқмайдиган бўлиб қолгандирсиз деган пайти аччиғим чиққанидан юзига шапалоқ тортиб юбордим. Ўзимни бошқаролмай хўрлигим келиб йиғлардим, бир неча марта куёвимни кукрагига уриб йиғлардим. Хаммасига сан айбдорсан, сани деб қизим бу дунёни кўрмай кетти деб йиғлардим. Сан мани ёлғиз қолдириб хотинчангни олдига кетиб қолдинг, ўша куни мени ёлғиз қолдирмаганингда хозир қорнимдаги болам тирик бўларди. Ман сандан катта бўлсамам аёл кишиман, сан аҳир болани туғишимни истамаганмидинг, манку бир товуқ мия аҳмоқ аёл бўлсам, санга жахил қиламан деб эрим билан ётдим. Хаммасига ўзим айбдорман ахмоқ бўлмасам қизимга кундош бўлармидим дея тинимсиз йиғлардим. Куёвим мени кучоқлаб кечирим сўрай бошлади. Куёвимнинг бағрида туриб йиғлашдан тухтамасдим. Куёвим тинимсиз мени кечиринг мени деб бўлди, мендан ўтди деб мени тинчлантиришга уринарди. Куёвимга қараб энди кеч кечирим сўрашдан фойда йўқ дунёга келтиришимни истаётган боламиз сени деб нобуд бўлди дея йиғлардим. Столим устидаги турган тинчлантирувчи дори билан сувни обериб ичириб куйдида токи йиғлашдан тўхтамагунимча қаттиқ қучоқлаб турарди. Бироз туриб йиғлашдан тўхтаганимдан кейин куёвим, ҳамма ҳаммаси учун кечирим сўраб ўша куни ҳато қилганини тан олиб бошқа бундай қилмасликга сўз берди. Болага келадиган бўлсак худо яна фарзанд беради насиб қилса, деди. Унинг бу гапига йўқ бўлди энди бошқа бирга бўлмаймиз, мен сизни гаплашиб олиб орани очиқ қилиш учун чакиргандим куёв. Ман ҳато қилдим ҳатойимга яраша жазойимми олдим. Бошқа бундай бўлмайди, кизимни бахтига тусиқ бўлмайман энди дедим.
Куёвим менга қараб – ҳаммасини тугатмоқчимисиз,
Мен – ҳа ҳаммаси тугади
Куёвим – бўпти бўлмасам қизингизни ҳам ўзингиз билан олиб кетинг
Мен – Жиннимисиз қизимни аралаштирманг бу нарсага мен сизларни оилангиз бузилмасин деб шундай қилябман ахир.
Куёвим – Сизни йўқотиб қўйсам сизни йўқотиб қўйишим учун сабабчи бўлган қизингиздан аламимини олишим мумкин шунинг учун кетсангиз униям кўшиб олиб кетинг.
Қизингиз бахитли яшашин десангиз мени билан орани очиқ қилишни хаёлингиздан чиқариб ташланг.
Мен – Бу бир кунмас бир кун убу ким билиб қолса мен шарманда бўламан шуни ўйламаябсизми
Куёвим – Ақилли бўлинг ўзингиз билдириб кўймасангиз хеч ким билмайди.
Қизимни бахти учун ноилож шаштимдан қайтиб, йиғлашдан тўхтаб куёвимга майин овозда мени дутирга обориб кўясизми дедим. Куёвим йўқ обориб қўймиман деди, ғалати бўп кеттим бундай жавоб кутмаганимдан нима дейишни билмай куёвимга қараб тикилиб қолдим. Куёвим менга қараб обориб кўймиман обориб об келаман деди. Хазилиз бор бўлсин деб кулиб қучоқладим. Бироз қучоқлашиб турудик, Тохир акам Духтирга кеч комиймизми диди, хоп хозир Сиз чиқивуринг орқайиздан чиқаман дедимда нарсаларимни йигиштириб ойнага қараб йиғлаганимда кўзимдаги тушларим оқиб кетибти ушалани артиб ўзимга қараб ишдан чиқиб мошинага ўтириб духтирга кетар эканмиз...