Madina, 5-qism

mavzularimiz unchalik qiziqarli tuyulmadi, boshqa kuni koʻrishgani kelishib oldik. Jamshid bilan gaplashishni istab qoldim. Sms yozdim. Darrov javob keldi. Telegramdan ancha-muncha yozishdik:
— Madin, bir narsa manga judayam qiziq, — deb qoldi Jamshid.
— Nima ekan u?
— Qizligingni kim olarkin-a?
Rostanam, savoli oʻylab koʻrishga arziydi. Lekin hazillashgim keldi.
— Olib boʻlishgan.
— Olib boʻlishgan? Yo, tavba, qachon ulgurding?
— Avgust paytlari edi.
— Ey, Xudoyim, kim olgan?
— Kim emas, jinni, kimlar?
— A? Tomim ketib qoladi hozir! Kimlar edi?
— Aytmay qoʻya qolay, — dedim ichini qizdirib.
— Xoʻp, unda nega menga bermading?
— Soʻramading-ku.
— Eh, esizgina.
— Jinnivoy, hazillashdim. Hali bokiraman.
— Shoshiltirib qoʻyding lekin.
Kulishdik biroz.
— Madin…
— Hov?
— Soʻrasam berarmiding rostan?
— Balki, ha. Lekin uni saqlab qolmoqchiman, oʻzing tushunasan-ku.
— Ha, albatta.
Men kollej formalarimni yechib, futbolka-shortikda koʻrpaga oʻranib yotardim. Jamshid bilan yozishmalarimiz esa qizib borardi. Bu esa badanimni silab turishga majbur qilardi.
— Hozir nima qilyapsan, — gap oʻrtasida soʻrab qoldi u.
— Yotibman, oʻzing-chi?
— Hozir koʻrsataman. — U dumaloq videoxabar tashladi: asbobini chap qoʻli bilan ushlab olgan, kamerani yaqinlashtirib, tuxumlarini silash asnosida qoʻtogʻini bor boʻyicha namoyish qildi. — Qalay?
— Bildim-ku qalayligini, — kulgan smaylik yubordim ortidan.
— Senga yoqdimi?
— Soʻramay qoʻyaqol, jinni.
— Madin, sen ham yubor oʻzingni.
Unga futbolkada yotganim videoxabarini joʻnatdim. U kabi bemalol yuborolmasligimni aytdim, u ham tushundi. Lekin men allaqachon trusigimni ichidan silar, Jamshidga yalangʻoch badanimni faxr bilan namoyish qilgim kelardi.
U fantaziyalari haqida gapirishda davom etdi. Ikkimizning ehtiroslarimiz choʻqqisiga chiqdi. Qaysidir paytda uniki kela boshladi shekilli, boʻshanish haqidagi gaplarga oʻtdi. Koʻkraklarim ustiga boʻshanishni orzu qilarmish jinnivoy. Bu fikrlari menga yoqib borardi. Ehtirosli audioxabar yuborishimni soʻradi. Ortidan esa undan bir dunyo ehtirosli harflar va videoxabar keldi. Ochib qarasam, toshdek qotgan asbobining tomirlari yanada boʻrtib chiqqan, qoʻllari bilan ishqalab, qoʻyib yubordi va oppoq spermaning otilib chiqishiga imkon yaratdi. Oppoq suyuqlik 2-3 bor uzoqqa otildi, soʻng esa biroz tin olgandek ohista 1-2 marta “yoʻtalib qoʻydi”.
Porno filmlardagidek oʻta chiroyli kadr emasdir, ammo bu suyuqlikning men uchun otilib chiqayotgani oʻzimni ham rohatlantirardi. Beixtiyor amimni yaxshiroq silashga tutindim. Bu vaqtda Jamshid yuvingani ketayotganini aytdi. Biroz muddatga xayrlashdik. Orgazmga boʻlgan xohishim soʻnay demasdi. Porno koʻrmoqchi boʻldim. Kompyuterni yoqdim. Soat 22:35. Vaqt oʻtganini sezmay ham qolibman. Porno koʻrayotganimda kimdir kelib qolmasligi uchun eshikni qulflashim kerakligini oʻyladim. Toʻxta… Shohrux kelmadi-ya xonamga? Qiziq! Haliyam uxlayaptimikan? Yoki 2-3 marta zoʻrlab, bu yogʻiga xohlamay qolgandir-da meni. Bu tabiiy. Jinni boʻlib qoldimmi? Nega u marazni oʻylayapman oʻzi? Tahqirlagani, majburlab ogʻzimga bergani yoki koʻtimga sikkani uchunmi? Tavba… Xayollarimni boshqarolmayapman. Lekin… lekin ayrim hollarda oʻzimga ham yoqqandi-ku uning qiynoqlari. Balki shuning uchun yana xohlab qolgandirman uni.
Hozirgi kunda Sardor aka bilan hirsimni qondirolmayman, Jamshid bilan esa faqat yosh bolalar kabi o‘yinlar: o‘pishish, silashish, sonimga oz-moz ishqalaydi, tamom, u yog‘iga o‘tolmaydigan do‘stlarmiz. Shohrux bo‘lsa, oramizdagi hamma pardalarni yulib tashlagan, xohlasa, og‘zimga beradi, xohlasa, orqamga.
Shunaqa xayollar bilan hovliga chiqdim. Shohruxning xonasi tomon yurdim. Uxlab yotgan bo‘lsa, sekin ortga qaytaman. Uyg‘oq bo‘lsa… Bilmadim, uyg‘oq bo‘lsa, nima qilaman. Harakatlarimni ongim emas, xohishlarim boshqaryapti hozir. Balki duxim yetmasdan, eshigining oldidan qaytarman tinchgina. Sekin va mayda qadamlar bilan Shohrux yotadigan xonaning eshigiga yetdim. Qiya ochiq. Ichkaridan ovoz kelmayapti, uxlayapti shekilli. Sekin xonaga mo‘raladim. Hech kim yo‘q. Xudoga shukr. Koʻchaga chiqib ketgandir-da. Baxtimga shunday boʻldi. Aks holda, yana u bilan yotib, vijdonim battar qiynalib yurardi. Ustiga-ustak, bu safar oʻzim xohlab kelib oʻtiribman, jin ursin. Hech boʻlmasa, jalabdan oz-moz farqing boʻlsin, Madin. Yo, Xudo, nimalarni oʻylayapman? Yaxshisi oyimning oldilariga kiraman. Uxlamagan boʻlsalar, biroz gaplashib oʻtiraman. Xayolim chalgʻib, ehtiroslarim tarqab ketar shunda. Hovliga chiqib, ota-onam yotoqxonasi tomon oʻtdim.

Hovlimiz sxemasini aytib bermabman sizlarga: darvozaxonamizda 4 ta eshik bor. Darvozadan kirishda oʻng tarafdan birinchisi mani xonam, ikkinchi eshik esa mehmonxona. Chap tarafdagi eshiklardan birinchisi esa akamning xonasi boʻlgan. Hozir oʻqishdalar, oʻrnilariga esa u yerda Shohrux yotibdi. Keyingi eshik esa oshxona. Darvozaxonamiz hovlidan ajratilgan, akfa eshik orqali hovliga chiqiladi. Hovliga chiqqanda, chap tarafda yana 3 ta xona qad rostlagan. Hovlining eng burchagidagi uchinchi eshik hojatxona va hammom. O‘rtadagi eshik esa yozgi oshxona. Birinchi eshikdan kirishda esa kichik koridorcha bo‘lib, kirganda ikki tomonida eshik bor: chap tomondagi eshik dadamning shinam va kattagina uy ofislari, o‘ng tomondagisi esa ota-onamning yotoqxonasi, u ham ancha katta.

Hovliga chiqib, onam yotgan xona tomon yurdim. Tun qop-qorongʻu, oy ham bugun nurlarini qizgʻanibdi. Ota-onamning yotoqxonasining hovliga qaragan derazasidan shul’a tushib turibdi. Stol chirogʻining yorugʻi. Oyim uxlamabdilar shekilli. Xonaga yaqinlashganimda sezdimki, shul’a kamayib-koʻpayyapti, yorug‘lashib, xiralashyapti. Qiziq. Deraza pardalari toʻliq yopilgan, ichkari koʻrinmaydi. Lekin pardaga tushgan soya qimirlayapti. Shoshma… Soya emas, soyalar qimirlayapti! Demak, ichkarida oyim yolg‘iz emas! Yangi akfa derazadan ovoz ham eshitilmaydi, jin ursin. G‘ayritabiiy va shu bilan birga qiziqarli holat. Yuragim gupurlab ketdi. Sabrim chidamadi. Tashqi eshikni sekin ochib, ovoz chiqarmaslikka tirishib, koridorchaga kirdim. Yotoqxona eshigi qattiq yopilmagan va ichkaridan allambalo ovozlar eshitilyapti. Ey, Xudoyim, ichkarida aniq seks bo‘lyapti! Ichkari eshikni kattaroq ocholmayman, chiyillab ochilsa, ichkaridagilarni cho‘chitib yuborishi mumkin. Eshikni ochiqligi barmoq tiqqulik darajada, xolos. Ustiga-ustak parda ham bor, ichkarini ko‘rib bo‘lmaydi. Lekin ovozlardan nimalar bo‘layotganini taxmin qilish mumkin. Ehtiros va nolaga to‘la tovushlar oyimniki! Dadam buncha tez qaytibdi, odatda bir kunda qaytmasdi. Yo tavba, balki qaytmagandir. Buni aniqlash kerak. Ming tahlikada, ohistalik bilan hovliga chiqib, darvozaxonaga qarab yurdim. Darvoza ichkaridan qulflangan. Ochib tashqariga qaradim, dadamning mashinasi yo‘q. Telefon qilsammi? E, yo‘q, nimayam deyman! Shoshma, Shohrux ham xonasida yo‘q edi. Demak… Ah, men ahmoq… Shohruxning xonasiga kirdim, rostanam ko‘chaga kiyib chiqadigan kiyimi, kurtkasi, soati joyida turibdi. Bundan chiqdi, u ko‘chaga chiqib ketmagan!