Chanqagan ayol...

tutqazdi.

Mayin oqayotgan suv oqimlari ostida qilgan, romantik yaqinligimiz nonushtadagi asalchoydek ko‘nglimizni bir-birimizga yanada iliqtrib qo‘ydi...

***

Bahor faslining ohirgi oylarida boshlangan yaqinligimiz ham yarim yildan oshib, qish ham kirib keldi. Bu orada, uning puxta rejalari bilan, shufha uyg‘otmay qanchadan-qancha totli onlarni, boshdan kechirdik. Eslasam har biri, hikoya bo‘lishga arzugulik...

Bu davr men, doyimo unga ilhaq yashadim. Ham ko‘nglim, ham nafsim bilan unga talpindim. U ham munosib qarshi oldi, lazzat baxsh etibgina qolmay, topganini berkitiqcha qo‘limga tutqazardi. Go‘yoki fahsh ishlarimiz uchun to‘lov olganday, nohushlansam, ko‘nglimni hotirjam qilib, kelajagim uchun qayg‘urishga o‘zini burchli ekanligini aytib, pullarni bir qismini ehtiyotlab qo‘yimni tavsiya qilardi. Shundoq qilib, oladigan oyligimni qo‘shganda nari beri o‘n milyon atrofida bo‘lib qolardi. Oylikni, uyga topshirsam qolganini horij valyutasida berkitib qo‘ya boshladim.

***

Bugun ertalab un olish uchun ketayotganimda, shifoxonaga tashlab qo‘yishimni so‘ragandi. Tushib ketayotganda qo‘limga, beshta yuz kuperolikni qistrdi.

- Bu nimaga? - dedim birdan buncha katta summani topshirganidan hayron bo‘lib.
- Sizga, - jilmayib ko‘rsatish barmog‘ini labiga bosib, sirligina ko‘z qisdi, - Ehtyotlab qo‘ging...
- Hop, - gapni asosiy mavzuga burdim, - Mehmoniz ketdimi?

Bosh qimirlatib, shirin jilmayib tushib ketdi.

U bazan mehmoni borligini aytadi, bu ayollarga hos holat ekan, bunday vaqtlarda bir necha kun yaqinlikdan tiyilib turardik. Ohirgi hafta, mehmoni keyin biroz betobligi uchun haftadan oshibdiki yaqinlik qilolmasdik. Jinsiy istagim shu qadar qutirib yonardiki...

Undi olib kelib, qoplarni omborga tushurgach raqibim Vali tog‘ani choyxonaga ketganini bilib, suyukligim vasliga tashna yotoqxonasiga kirishga ozimda jurat topdim. U o‘rinda yotgan ekan. Hushlashib quchoqlashdik, undan besh daqiqa vaqt ajratsa ishimni bitirib ketishimni so‘radim. Qoydalariga asosan, yotoqxonasiga, raqibimga hurmat saqlab, ozorlanmaydigan qilib etiroz bildirar ekan, bir necha kun sabli bo‘lsam, o‘zimizni oshyonda yoqimli kechani vada berdi.

Nochor rozi bo‘lib, bo‘salardan taskin olar ekanman, kutilmaganda Vali tog‘ani tashqarida yurganini payqab, qanday shikafga joy bo‘lganimni sezmay qoldim. U pardoz oynasi qarshisiga o‘tirib oldi. Sal o‘tib, raqibim kirib keldi. Ularni ko‘rmadim ammo yaxshigina eshitardim.

Yarashmagan so‘zlar bilan xotinini erkalagan bo‘ldi. Javoban jiddiy ohangda, tegachog‘lik qilmaslikdan ogohlantrish oldi. Shundan so‘ng biroz jiddiy ohangda suhbat qurushdi. Keyingi so‘zlar esa... Men shok holatida edim...

- Bordingmi? Ho‘sh, nima bo‘ldi? - dedi Vali tog‘a.
- O‘n haftalik ekan...

Dilbarning past ovozda aytgan so‘zidan angladimki, u homilador ekan. Biroq Vali nega bundan hursand bo‘lib qiyqirib yubormadi.

"Nahotki?''

Hayolimdan, shu so‘z o‘tar-o‘tmay Valini hunuk so‘zini eshitdim:

- Anovi itvochchangni, og‘zini mahkamlash kerak!
- Og‘zizga qarab gapiring... Siz o‘ziz eplolmaganiz...

Go‘yoki miyyam portlab ketganday bo‘ldi, ularni qolgan so‘zlarini chala-chulpa anglab qolardim.

''Haromi, dayus... Aslida sen itvochchasan, orsiz!''

Ichimda bo‘ralab so‘kayotgan bo‘lsamda, joyimdan qimirlamay ularni tinglab turaverdim. Dahanaki jangda, Dilbar, Valini yeb tashladi... Shundagina bildimki, men bilgan yonida doyim o‘zimni ayibdorligimdan ko‘ziga qaray olmaydigan inson aslida tuban, paskash ekan. Beypusht ekanligidan Dilbarni kimdan bo‘lmasin, zurriyot tug‘ib berishga undagan ham uning o‘zi ekan...

Vali chiqib ketgach, shikaf eshigi ochildi. Qarshimdagi ayolga savol berishdan o‘zimni tiyolmadim:

- Siz holiladormisiz?
- Hmmm!

Mayin jilmayib, qornini silab qo‘yarkan, bola mendanmi deganday shok holatidagi nigohimdan fikrimni o‘qib, ko‘ksimni silab bolani mendan ekanligini shivirlab aytdiyu bo‘yninga osildi.

Shu lahza, go‘yoki men o‘n yoshga ulg‘aygandek bo‘ldim, buning oqibatini aqlim teran fahmlab yetgandi.

''Bu qanday dahshat, ahir bu qanay bo‘ldi! Nahot mening bolam...''

Undan jirkanib, o‘zimdan nari itardim.

- Siz meni atayin yo‘ldan ozdirdizmi?
- Yo‘q, aslida... Men sizga gammasini tushuntrib beraman...
- Sizdan jirkanaman!

Eshik tomon yurar ekanman, uni yana ilk oqshomdagidek telbanamo qiyofada ko‘rdim. Yig‘lab tashlab ketmasligimni so‘ray boshladi. Ko‘zyoshlar samimiy ko‘rinib ko‘nglimni yumshatgan bo‘lsada, aqlim ortiq bu maskanda qolmasligimni takitlardi.

- Ota-onam bilsa, meni o‘ldi deyavering...
- Ular, bilishmaydi...

Uni eshitib ham o‘tirmadim, qo‘l siltab qo‘yayaqoldim. Bir ahvolda, do‘kon oldida paydo bo‘ldim. Vali siyrak uzun sochlarini orqaga asabiy silab-silab qo‘ygancha segaret chekib, mijozlar bilan ho‘shlashib turardi.

Qay ahvolda qo‘l berib salomlashganimni bilmayman, so‘zlarini idrok eta boshlaganimda u otalarcha yelkamga qoqib, ishlarimdan mamnunligini aytardi.

''Odam shunchalik munofiq bo‘lishi mumkin bo‘lsa!''

- Yaqinda yangi Labo chiqadi... Shuni seni nomingga rasmilashtiramiz?
- Nega menga?
- Opang bilan senga sovg‘a qilmoqchimiz...

Sahovatidan go‘yoki yayrab huzur qilgandek, ishshayib kuldi.

''Itvochchani og‘zini yopish uchunmi? Qo‘rqma hotining yopib yuribdi...''

Ichimda kinoya qilib kulgan bo‘lsamda, qahrim oshib asabiy tishim g‘ichirlardi. Shundoq bo‘lsada, o‘zimni bosib olishga urundim. Sababi o‘zim ham yaxshigan ayib ishlar qilganin, hamon bularni oqibatini o‘ylab, ichimdan zil ketib turganim edi.

- Kerakmas tog‘a!
- Sen hijolat bo‘lma, bolam... Begona emassan!

Shu top, dadamni bir necha bor, meni o‘qishga undaganlari yodimga keldi. O‘shanda yaxshi topib, jinsiy aloqa lazzatidan huzurlanib yurganim uchun, dadamni so‘zini olmagandim. Endi tushunsam bu meni botqoqdan qutqaradigan yagonana yechim ekan.

- Men o‘qimoqchiman...

Istagimni qatiy bildrib ular bilan hayrlashdim...

***

Oradan talaygina fursat o‘tdi. Vodiydagi hususiy tayorlov markazlaridan birida, o‘qishga tayorgarlik ko‘ra boshlagandim. Tartib intizomning qattiqligi, telifonlar ishlatilmasligi, tashqi muhittadan uzulib, hayol o‘qish yodlash bilan band bo‘lib, yomon odatlardan qutulib qolarkansan.

Anchadan buyon qishloqqa bormagandim, o‘qishga kirishga qattiq bel bog‘lagan kishidek yotoqda qolib keta boshladim. Oylam buni yaxshilikka yo‘yib, etiroz bildrmadilar, men esa jinsiy aloqaga tobeylikdan, moddiy qaramlikdan qutilganimdan mamnun edim. Garchi Dilbarni o‘g‘il tug‘gani, o‘tgan o‘y Vali katta aqiqa qilib bergani eshitgan bo‘lsamda, bundan katta fojiya yasamaslikka qaror qilgandim.

***

Bugun, erta oylam oziq-ovqat olib kelishi kerag edi. Aniq vaqtini bilmasamda, shu ikki kundan buyon yo‘l boshidagi, olcha daraxti ostini makon qilib olgandim. Atrofda o‘nlab o‘quvchilar, hamma o‘zi bilan o‘zi bo‘lib ketgan. Bir vaqt tepamda tanish ovozni eshitdimu...

- Salom... Salom arslonim, salom...

''U munchalar chiroyli bo‘lib ketibdi... Yoqimli iforichi...