Chanqagan ayol...

Yo‘g‘e nimalarni o‘ylayabman o‘zi?''

- Rosayam ozib ketibsiz, arslonim!

So‘zlashga ham ulgurmadim, uning o‘zi oyim va singlim bilan meni ko‘rishga kelganini ayta boshladi. Yigirma metrlar nardida, qizil rangli sparkdan sumkalarni tushurayotgan singlim, tepasida ko‘rsatma berib, bola ko‘targan onam ko‘rindilar.

"Bu bola... Bu bola...!''

Biroz aqlim boshqa sababga chalg‘igani boyis, uning bo‘yimdan quchib ko‘rishishiga ihtiyorsiz imkon berarkanman, tanish ayol iforidan eski hislarim qo‘zg‘aloytganimi his qildim.

Yon berimizdagilar, bu ayolni mehribinlik bilan quchoqlashidan, bir opa ukasini sig‘inibdi deb o‘ylashi aniq. Biroq, quloqlarim ostida pichirlayotgan lablar:

- Sog‘indim azizim... Juda sog‘indim!

Nigohlarim onamda, hayolimni esa:

"Onajonim qo‘llaridagi go‘dak nabirangiz ekanligini bilarmikinlar! Oooo Dilbar sen naqadar daxshatli ayolsan!''

Hamon qulig‘imga shivirlaydi:

- Chanqaganman!

Tomom...