KIROL DAN XIKOYA

Bu b6lgan voqea. Man judayam dugonalarim b-n yuriwni yaxwi k6radigan, yerga ursa osmonga sapchiydigan, betga chopar qiz edim. Ota- onamning yolg`izi b6lganim u-n hamma waroit bor edi. Biz dugonalarim b-n yaxwi, aqilli qizlarni ustidan kulib g6yo zavqlanardik, kech b6ganda k6chada yuriwni kanda qilmaSdik. Oyim qancha gapirsalar ham parvoyimga ham ilmasdi. Hamma hoxlagan narsamni qilib 6rgangandim. Dugonalarim ham 6zimga 6xwagan t6qlikga w6xlik qiladigan qizlar edi. Maxallamizdagi hamma bunaqa yuriwimiz yaxwi emasligini uqdiriwga harakat qiliwardi. L-n barcha harakatlar befoyda edi. Bir kuni odatdagidek 21:30da qizlar b-n k6chada yig`ildik. Ancha vaqt gaplawib 6tirdik. Va kafega borib ovqatlandik. Qaytayotib y6limizdan 2ta mowina chiqdi. Beparvo ketaverdik. Mowinadan q6rqinchli odamlar tuwiwdi va bizni quvlab ketiwdi. Albatta biz qochdik. Jonimiz boricha yugurardik. 4 ta qiz duch kelgan pana joyga bekindik. Bir dugonamning oyog`i qayilib ketib ochiq turgan suv quviriga yiqilib tuwdi. Quvur katta va chuqur uni ustiga betonlangan ekan. Biz buni keyin sezdik. Dugonamning qichqirgan ovozini ewitsakda bekingan joyimizdan chiqiwga botina olmasdik. Haligi odamlar yiqilganini k6rib q6rqibmi ketiwdi. Biz birin ketin dugonam tuwib ketgan quvrga qaradik. Pasda esa dugonamning jasadi yotardi, uning k6zlari ochiq edi. Wu voqeadan keyin hatto kunduzi k6chaga chiqiwga q6rqib qoldik. Dugonamning va bizning qilgan gunohlarimizni hudoning 6zi kechirsin.