Ulg`ayish. 3-qism.

Kunlar ketidan kunlar o`tib borardi. Bu orada sal bo`lsada dala sharoitiga moslashganim uchunmi, kunlar bir zaylda o`tib borardi. Boshqa qizlarga gapira olardim, lekin Madinaga kelganda tilim aylanmay qolardi. Bir kuni daladan qaytishda uning yonida bir bolani ko`rdim, ikkalasining ko`rinishidan hbatning qizg`in ketayotganligini taxmin qilish qiyin emasdi. Jahlim chiqib, uni rashk qila boshlagandim, lekin uni ayblashga haqqim yo`q edi, chunki unga hali hech narsa demagandim. Kechki ovqatni nomigagina tanovvul qilib, tashqariga chiqdim. Hammasi jonimga tekkandi, uyga ketgim keldi va bu oqshom qochishga ahd qildim. Tunda hamma uxlagandan so`ng sekin narsalarimni ayrimlarini olib yo`lga tushdim, atrof jimjit, hatto o`z nafas olishim ham o`zimga eshitilardi. Qo`rqqanga qo`sh ko`rinar deganlaridek, ko`zimga har xil narsalar ko`rina boshladi. Taxmiman bir chaqirimcha yurdim, lekin hali ham birorta avtomobil yonimdan o`tmadi, keyin bu joylarda bo`ri, tulki, ilonlar ko`p bo`lishi, shularga oid qo`rqinchli hikoyalar hayolimda charx ura boshladi. Yaxshilab o`ylab ortga qaytishga qaror qildim. Uzoqdan binomizning xira yog`dusini ko`rib salgina taskin topdim va sekingina borib o`z joyimga yotdim shundan so`nggina yurak ushim meyoriga tushganini his qildim. Ertaga yana dalaga chiqdim, ayrim paxta dalalari orasida tarvuzlar ekilgandi, shunaqa dalaga tushsak bayram bo`lardi. Paxtaga boribgina insonning eng birinchi ehtiyoji qorin to`ydirish ekanligiga to`liq amin bo`ldim. Ayrim vaqtlar turli xil tadbirlar o`azardik, bu tadbirlar ham vaqtni yaxshi o`azishga sabab bo`lardi. Do`stlarimning qizlar bilan qilgan ishlari yoki hbatlari haqidagi hikoyalaridan so`ng, tobora birorta qiz bilan yaqindan tanishish, keyin ularga men ham to`lib toshib gapirish uchun xohishim ortib borardi. Ertaga ataydan kursdoshlarim bilan emas Dilnozaning yonida paxta terishni boshladim. Gapni nimadan boshlashni bilmasdim. Har xil mavzular haqida hbat qura boshladik, lekin hech o`zim xohlagan mavzuga hbatni burish imkoni topilmasdi. Unga bir nechta latifalar aytib bera boshladim, borgan sari hbatimiz avj ola boshladi. Unga ozroq o`tirib dam olishni taklif qildim, u rozi bo`ldi, lekin unga teginishga botinolmadim. Shunday bo`lishiga qaramay bu hbat ham ancha katta tashlangan qadam edi, xursand holda xonaga qaytdim. Ertasiga u bilan birga terish imkoni bo`lmadi. 2 kundan so`ng yana u bilan birga paxta terish imkoni tug`ildi, unga mabodo uni yoqtirib qolsam nima bo`lishini so`radim, u hali yoshligini va bunaqa narsalarga vaqt ajratishni xohlamasligini va agar rostdan xohlasam uylariga sovchi yuborishimni aytdi. Voqealar rivoji bu qadar tezlashib ketganidan biroz gangib nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim va sekingina hazillashdim deb qutulib qo`ya qoldim. Bundan shunday xulosaga keldimki shunchaki birdaniga asosiy ishga o`tib ketish qiyin ekan. Nima qilishga boshim qotib qoldi, qanday qilib qizlarni ko`nglini ovlash mumkin? Buning uchun nimalar qilish kerak? degan savollar meni qiynardi. Va nihoyat barchamiz kutgan kun ham keldi, uyga qaytadigan bo`ldik. Uyda 2 kun dam olib o`qishga otlandik. Barchamiz bir birimizni yaxshi taniymiz hbatlar bir biriga qo`shila boshlagandi. Bir haftalardan so`ng boshqa guhda bir qiz o`tdi. Guh rahbarimiz uni tanishtirdi va u to`g`ri kelib mening yonimga o`tirdi.